Πάντα θα θυμάμαι το βάπτισμα του πυρός στο Alcatraz. Ήταν καλοκαιράκι και φορούσα βερμούδα. Έκτοτε έκανα μία-δύο φορές το λάθος να πάω με τζιν παντελόνι το οποίο είναι ο ορισμός του αεροχορού και πρέπει να αποφεύγεται. Το έχω πει σε όλους μου τους φίλους αλλά εκείνοι κλεισμένοι στα ταμπού τους φοβούνται να φορέσουν τη φόρμα της εξιλέωσης σε τέτοια μέρη. Το παν είναι να χαλαρώσεις στις αγκαλιές των κοριτσιών και να πάρεις κάμποσους χορούς καθώς μόνο ένας αγχωτικός οδηγεί σε διήμερο αυγανισμό. Τα κωλόμπαρα είναι ωραία αδέρφια, κάποτε τα τιμούσα αρκετά και παρακολουθούσα την πορεία τους στο bourdela.com πλεον είμαι απλός περαστικός. Αυτό δε σημαίνει πως κάθε φορά δε νιώθω το ίδιο, σα μικρό παιδί, φίλοι μου πάμε απόψε Αλκατράζ!
